Het is zo’n lazy Sunday Afternoon als ik Alain Clark ontmoet in de urban jungle van Hotel Jakarta in Amsterdam. Precies als de vibe en titel van zijn nieuwe album. Twee dagen geleden stond de zanger nog in Carré. Vanmorgen liep hij alweer in de supermarkt met een pak wc-papier onder zijn arm.
Foto’s : Martijn Senders // Hotel Jakarta Amsterdam
Weer een beetje geland?
“In principe is Carré gewoon een podium met een paar stoelen erbij. Zo heb ik het voor mijn eigen gemoedsrust maar benaderd. Ik heb inmiddels wel duizend shows gedaan en toch was het nu ineens anders. Er werd een soort spanning om me heen gebouwd en ik probeerde dat heel hard weg te ninja-en. Op de dag zelf voelde ik het. Shit, misschien is dit toch iets anders… Vijf minuten voordat ik op ging dacht ik: dit is magic! Maar ik moet dichtbij mezelf blijven… er juist voor zorgen dat het een ontspannen avond wordt. Niks theater met strakke jasjes en de knoopjes dicht. Het is vrijdagavond en je zit bij mij op de bank – zo moet het voelen.
Ik denk dat ik die rust nu pas durf te pakken. Ik dacht altijd dat ik alles moest opleuken met lichten en grooves. Dat was onzekerheid; ik vertrouwde er niet op dat het genoeg was om gewoon mezelf te zijn. Tien jaar na mijn grote doorbraak is dit de reis naar mijzelf. Het voelt als thuiskomen.”
Hoe heb je meer zelfvertrouwen gekregen?
“Vaak naar mezelf kijken door de ogen van een ander. Ik heb geprobeerd de reis naar binnen te maken en ben veel bezig met zelfreflectie. En ik ben nu twee jaar met mijn vriendin Eva en we connecten goed. Daardoor ben ik ook meer in balans.”
Wel wat anders dan dat turbulente liefdesleven van eerder?
“Ja precies. Als je thuis jezelf kunt zijn en geen maskers op hoeft te zetten…voel je je wel gelukkig. Dat is het mooie van oud worden. Je kunt niet cheaten. Alleen maar met tijd kun je bepaalde dingen leren. Je moet het gewoon zelf allemaal ontdekken. Het gaat niet om status of geld of slimheid. Het is de kunst van het ouder worden…”
Voel je je nu pas volwassen?
“Misschien wel, maar dat vind ik eigenlijk een kutwoord. Want ik wil altijd kind blijven.”
Het Peter Pan syndroom?
“Ja, wel een beetje. Ik heb nog steeds wel het idee dat ik op een dag kan vliegen.”
Je zit nu weer in Amsterdam, maar je was een tijd veel in LA…
“Ik heb drie jaar lang heel veel in Amerika gezeten. Ik was daar echt voor mijn muziek, maar netwerken in Amerika is zo’n groot ding. Als je daar nieuwe mensen ontmoet vragen ze gelijk wat je doet voor de kost. Er zit altijd een agenda achter. Ik zou niet willen dat mijn kinderen in zo’n omgeving opgroeien en niet beter weten. Hier in Nederland ben ik met mijn zoontje Nilo en mijn vriendin en hebben we het gezellig. Hier praat je met iemand en voelt het echt.”
Als je kon kiezen, waar zou je dan willen spelen?
“Madison Square Garden in New York is altijd mijn droom geweest. Alleen dan heel intiem niet a la Beyoncé. In Nederland heb ik geen wensen meer. Ziggo Dome hoeft niet zo nodig, ik houd van kleiner. Morgen graag weer Carré en North Sea Jazz Festival. En misschien kan ik ooit mijn eigen podium creëren.”
Je hebt meegedaan aan het programma Beste Zangers. Dat wilde je eerst toch niet? “Ik had nee gezegd. Het leek mij helemaal niks. En toen werd ik nog een keer gebeld door de makers van het programma. Ze zijn naar mijn vaste stamkroeg gekomen om te vertellen hoe het programma precies in elkaar zit. Binnen een minuut zei ik: Ok, ik doe het. Het voelde oprecht en niet als een tv-programmaatje om alleen maar mee te scoren. Het is het leukste tv-programma waar ik ooit aan mee heb gedaan, dus ik zou het zo weer doen. Er is zoveel talent in Nederland. Dat is altijd wel zo geweest maar de middelen om jezelf te exposen zijn nu gewoon veel groter. En door social media is alles veel makkelijker bereikbaar.”
Het nadeel daarvan is dat we de hele dag met onze telefoons bezig zijn. Daar heb je het ook over in je show. “Als ik met mijn vrienden uit eten ga dan laten we die telefoons in onze jaszak. Dan merk je meteen dat we anders met elkaar connecten. Vroeger moest je echt tijd maken om met je vrienden te hangen en om te weten wat er speelde. Nu heb je ze in je broekzak. Je hebt een nu.nl relatie met je vrienden gekregen. Het is jammer dat je mensen dan niet meer in hun ogen kan aankijken. Een blik zegt soms al zoveel meer dan duizend woorden.”
Hoe krijg je inspiratie?
“Creativiteit komt in golven, zo zie ik dat. Na zo’n golf moet je weer op je plankje peddelen totdat er weer één komt. Vroeger, toen ik nog niet doorhad hoe het werkte, werd ik soms wel nerveus als het water vlak was. Dan dacht ik: ik moet zelf golven maken. Nu vertrouw ik er gewoon op dat er vanzelf weer een golf komt.”
Wat is je grootste angst?
“Ik ben voor veel dingen bang. Het is ook niet heel duidelijk waar ik angstig voor ben. Ze zeggen wel: The only thing you can fear is fear itself.Misschien is dat het: dat ik bang ben dat ik geen vol leven leid en niet alles eruit haal wat erin zit. Het is geen grapje dat ik zo graag jong wil blijven. Dat heeft niks met uiterlijk te maken; ik wil gewoon echt risico’s wil blijven nemen. Vroeger kwam je met gescheurde kleren thuis, je stootte je hoofd heel hard of je had zulke koude handen dat je dacht: die gaan nooit meer werken. Vaak creëren we als we ouder worden een luxe, veilige leefomgeving. Je wordt slimmer, er zijn meer middelen, maar je neemt minder risico’s en daardoor sla je ook potentiële mogelijkheden en fuck-ups over waar juist heel veel juice in zit. Eigenlijk moet je gewoon weer de jungle in. Ik ga graag met mensen om die avontuurlijk in het leven staan. Zodat ik geïnspireerd raak om mezelf iedere dag weer opnieuw uit te vinden.”
TOP 10 VRAGEN
1 Wie bewonder jij in het vak?
Stevie Wonder is mijn muzikale held en verder anybody die trouw blijft aan zijn craft. Iedereen die durft te blijven geloven in iets ondanks dat het milieu om andere dingen vraagt. Als je op je eigen spoor kan blijven…in the end it pays off.
2 Wie zou je een dagje willen zijn?
Sowieso een vrouw. Misschien wel mijn vriendin, want dan kan ik wellicht blinde vlekken van mijzelf ontdekken. Maar dit is wel een beetje een narcistisch antwoord misschien.
3 Wat is (beroepsmatig gezien) je grootste droom?
Ik wil altijd zoveel mogelijk geluk en energie halen uit mijn werk zoals dat nu is. En als dat straks met iets anders is zoals schilderen, dan is dat ook goed. Mijn droom is dat er nul afstand is tussen wat ik voel en wat ik uit.
4 Wat haat je aan dit wereldje?
Dat het een ego festival is. Best heftig. Muzikanten die ervaring hebben en op een hoger niveau opereren hebben dat grappig genoeg minder. Vaak zijn het toch mensen daaronder die iets willen bereiken en de ladder op willen. Onzekerheid en gebrek aan ervaring spelen dan mee.
5 Welke goede raad heb je?
Ik heb een liedje geschreven voor mijn zoontje en dat heet Remember Who You Are. Vind jezelf en vergeet dat nooit. Wanneer dan al die meningen en ideeën van andere mensen op je af komen onthoud je wie je bent. Om mee te gaan in de kleuren moet je weten wat jouw echte kleur is. Kinderen weten dat allang.
6 Welke karaktereigenschappen moet een zanger hebben?
Daar is denk ik geen antwoord op te geven. Als zanger moet je gewoon een eigen karakter hebben. Net even anders zijn dan een andere zanger.
7 En welke niet?
Er zijn veel onzekere zangers maar daardoor wordt het juist heel mooi. Je hebt natuurlijk ook te maken met narcistische mensen. Ik denk dat er een hoop op het podium staan. Eén ding weet ik zeker: lui zijn helpt niet mee om iets te bereiken.
Wat zou je willen doen als je niet zou doen wat je nu doet?
Proberen om te doen wat ik nu doe. Ik wil helemaal niets anders.
Ik kan me niet voorstellen dat ik op een vaste plek zou zitten met dezelfde mensen elke dag. Toen ik begin twintig was werkte ik als administratief medewerker bij Connexxion. Ik moest nummertjes invoeren, maar ik werd daar gek. Ik moet iets creatiefs doen.
9 Welk talent had je willen hebben?
Echt goed kunnen koken zoals ik muziek kan maken. Ik denk in combinaties: als ik deze mensen bij elkaar zet, deze tekst en noten is het ook een recept en komt er muziek.
10 Waar kun je jou midden in de nacht voor wakker maken?
Nergens voor. Laat me alsjeblieft slapen.
