Just another day at the office… ;)!Een modetripje maken en werken op een zonnig eiland. Dat wil natuurlijk ieder model. Je beleeft altijd iets totaal onverwachts.    

Golden Hour

Klagen over het weer, dat doet iedereen in Londen. Het regent nu al de hele dag maar mij maakt het niet uit… Ik mag naar de zon! Ik ben onderweg naar vliegveld Heathrow want ik ben geboekt voor een modetripje naar Ibiza. Reizen vind ik dus echt het allerleukste van mijn baan. Mijn koffer is van zilverkleurig aluminium, lichtgewicht en oogt cool, zoals de suitcase van James Bond.

Hij kostte een rib uit mijn lijf. Ik kocht ‘m van mijn eerste grote job en dat was de beste investering tot nu toe. Na al die jaren vind ik het ‘traveling light’-concept nog altijd lastig. Vaak ben ik ergens ‘on stay’. Dan heb je een overeenkomst met je bureau in een modestad voor een periode van bijvoorbeeld drie maanden. Met een wisseling van seizoenen erbij en de tripjes tussendoor kan je je voorstellen dat ik dan een flinke garderobe nodig heb. Deze keer alleen wat basic outfits die goed te combineren zijn. De meeste tijd loop ik toch rond in kleding van het merk. En geen make-up en haarspullen want ik deel mijn kamer straks met de visagist. De crew is vanochtend al bepakt en bezakt op het eiland aangekomen: de eigenaar van het label, twee stylisten, visagist en fotograaf. Zij hebben allemaal bij het inpakken extra ruimte in hun eigen koffer moeten maken. De zomercollectie die we op het eiland gaan schieten is groter geworden dan verwacht.

Veel mensen denken dat je als model vast wel eerste klas vliegt, maar dat is niet waar. Vandaag is het gewoon Easy Jet. Ik zit in mijn comfy reiskleren zonder make-up en haar in een staart. In bladen zie je vaak foto’s van celebrities en supermodellen die helemaal in stijl op het vliegveld arriveren. Ik vind het gedoe. Er glamorous uitzien als je reist, maar ik heb wel wat travel essentials ontdekt. Zoals een lekkere wollen trui en shawl van merino wol, dikke sokken tegen de ijzige airco en een oogmasker om een dutje te kunnen doen. Net als ik me lekker heb geïnstalleerd begint de vrouw naast mij een gesprekje. Ik doe net alsof ik haar niet hoor en prop snel mijn oordopjes in.

Op locatie gaat de wekker om 04.00 uur. De visagist maakt mijn slaperige hoofd alvast knap op de hotelkamer. Daarna rijden we met z’n allen naar Beachclub Amante. Rise and shine omdat het licht ’s ochtends als de zon opkomt en ’s avonds als ie weer ondergaat het allermooiste is. ‘Golden Hour’ noemen ze dat. Het licht is zacht oranje-rood. Fotografen zijn gek op dat moment. In de middag wisselen we van locatie en gaan we door tot er geen zonlicht meer is. Ik ben het enige model en dat betekent dus: de hele dag bezig zijn met touch-ups van haar en make-up, aan,- en uitkleden en poseren. Steeds een andere houding bedenken. Hoe komt de jurk het mooiste over op beeld? Kan ik beter zitten of staan met dit korte broekje? Lach ik, kijk ik serieus, misschien zwoel of toch dromerig? En vooral high energy blijven als de camera klikt. Als ik aan het eind van de dag moe ben, loens ik weleens. Soms roept een fotograaf dan ‘hé schele’ naar mij. Ach Kate Moss doet ‘t ook, zeg ik dan maar! Het maakt een foto ‘interessant’, je blijft er langer naar kijken.

Als een opdrachtgever tevreden is over de samenwerking, vraagt hij je vaker aan. Dit is iets waar niet ieder model bij stilstaat. Met je looks krijg je een voet tussen de deur, maar je personality is minstens zo belangrijk. Het zijn namelijk niet altijd de mooiste of langste of dunste meisjes die de geliefde modetrips weten te veroveren. Je moet gewoon ook een leuke collega zijn. Teamwork makes the dream work. Na een week intensief samenwerken voelt het team als een grote familie. Het is natuurlijk leuk als je ook nog iets mee kan krijgen van de cultuur van een land en hoe de bevolking leeft. Maar vergis je niet. Het blijft wel hard werken.

Het resultaat mag er zijn. De flow van het samenwerken is geweldig. In de avonden gaat het team uitgebreid eten en op stap. Bij het diner houd ik me in en eet toch maar, nee dank je wel, geen frietje. Het water loopt me in mijn mond, maar als morgen tijdens de shoot een broek niet past krijg ik het letterlijk op mijn bord! Ik duik rond 22 uur mijn bed in. I’m missing out on all the fun, maar ik ben doodop en moet de komende dagen presteren.

De laatste avond van een productie is er vaak een kleine wrap-party. Het zit er weer op en dat gaan we vieren. We gaan naar Bambuddha Grove. Super stylisch en hip. Vroeger was het de Buddha Bar (een populaire club met vestigingen over de hele wereld) maar nu is het omgetoverd tot de tempel van Love & Peace. Voordat ik naar Ibiza ging heb ik een zesdaagse detox sappenkuur gedaan. De twee Bellini cocktails komen daarom extra hard aan. Het stijgt naar mijn hoofd. Ik krijg het er warm van.

In het nummer Hotel California zingen ze: ’You can check out anytime you like, but you can never leave!’ Daar denk ik aan als ik de wc zoek. Je komt er alleen maar als je door de meest exclusieve kledingwinkel ever loopt. Een slimme zet van de club want mijn oog valt op een goud glimmende lange jurk, een tikje doorschijnend en vol pailletten. Ach, even passen kan geen kwaad. Ik word op slag verliefd en tja, dan doe je rare dingen. Dat weet iedereen. Even later geef ik mijn creditcard af. 499 euro staat er op het scherm. There’s no way back. Ik ben zo blij als een kind en besluit de jurk meteen aan te trekken. Als ik weer bij de crew kom staart iedereen mij aan. Nu schaam ik mij toch even voor mijn impulsaankoop. Aan de andere kant, ‘modemensen’ begrijpen echt wel dat ik liever de rest van de maand soep eet dan dat ik zo’n kunstwerk laat hangen.

De visagist is in deze week van non-stop kwasten en haar touperen mijn nieuwe beste vriendin geworden. Zij wijst naar de overkant van de bar en daarna naar de fles die net bezorgd is. Ik probeer niet meteen te kijken maar oooh halloo hé? Dié is knetterknap. Hij loopt op ons af. Mijn BFF heeft hem net gegoogled en fluistert mij snel wat wapenfeiten over hem in. Hij is een most wanted bachelor in Londen, een beroemde acteur en hij luistert naar de naam Simon.

De acteur schenkt voor ons allemaal champagne in. Terwijl Simon naar mij blijft kijken, geeft hij iedereen een hand. Als hij mijn hand vasthoudt vraagt hij of ik de serie ken die hem beroemd maakte. Nou nee… ‘Ken je echt mijn personage Mick niet?’

De DJ draait de volumeknop open. De tafels worden aan de kant geschoven. Simon sleurt mij de dansvloer op. Eigenlijk ben ik niet zo’n danser. Ik heb weinig ritmegevoel. ‘Laat je maar door mij leiden’, fluistert hij in mijn oor. ‘Ik heb net So You Think You Can Dance gewonnen.’ Hij lacht van oor tot oor. Het zal wel waar zijn, want ik heb zowaar de beat te pakken. Ik dans gewoon de sterren van de hemel. Dit wordt mede mogelijk gemaakt door mijn nieuwe jurk… Niets impulsaankoop. Lifesaver!

Let’s call it a night! besluit de crew. We moeten vroeg in het vliegtuig zitten. Simon heeft andere plannen. Hij vraagt of ik meega naar Atzaró. ‘Dat wil ik je graag laten zien. Het is heel bijzonder, een landgoed tussen de sinaasappelbomen op het platteland.’ ‘Ja, ja, ik ken het. We hebben daar vandaag nog bij zonsondergang geschoten.’ Het taxibusje staat al op ons te wachten. Simon loopt mee. Ik zie de anderen instappen. Hij wenkt een taxi. ‘Ik breng jou wel naar jullie hotel.’ Pfff, het is wel echt een lekkere kerel. Iedereen zit al in het busje. De opdrachtgever van het kledingmerk heeft genoeg van de acteur. Hij tikt met zijn trouwring op het raam. Opschieten! De taxi van Simon rijdt voor. ‘Ik wil je heel graag in Londen weer zien.’ Hij probeert mij te zoenen. Ik voel dat ze allemaal kijken. ‘Je kunt me vast wel op Facebook vinden,’ mompel ik. De chauffeur toetert en ik stap snel in. Als het busje optrekt laten we een enorme stofwolk achter ons. Daarin staat Simon. De zon komt op. Dit was Ibiza.

Volgende week draait alles om het fysieke leven van een model.
Wat moet je ervoor doen om in shape te blijven? Let’s work this out!

Click here to read 🇬🇧 English translation

Artwork/Artist: Toshy
Model: Tanja Kok
Fotografie: Hans Mooijer
Styling: Jeroen Kamphorst
MUA: Dominika Swietlik